p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify; font: 12.0px Times} p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify; font: 12.0px Times; min-height: 14.0px} p.p3 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: right; font: 12.0px Times} p.p4 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: center; font: 12.0px Times}
.jpg)
Her gün gelişen ve daha ileri giden bir Türkiye?de yaşadığımız gerçektir. Eğrisiyle doğrusuyla eksiğiyle gediğiyle geçmişini, çok değil bundan elli yıl öncesini, babasından ya da dedesinden dinlemiş her vatandaşımız elini vicdanına koyarak düşündüğünde güzel ülkemizde birçok şehrin, ilçenin ve köyün eskisinden çok daha güzel, geçmişten çok daha yaşanabilir olduğunu görecektir.
Şehirlerdeki gelişmeler insanların kültürüne ve sosyal hayatına da etki etmektedir. Burada sormamız gereken bir soru vardır ki şehirlerin büyümesi, gelişmesi kültürel anlamda da gelişmemizi sağlamakta mıdır? Yoksa büyüyen ve daha yaşanılası hale gelen şehirler, köyden kente göçü artırırken babamızın doğduğu, dedemizin yaşadığı köylerimizi; o köylerin tandır ekmeğini, tulum peynirini, bağını, bahçesini, dağını, taşını, harmanını unutmamıza; daha acı bir tabirle bunları terk etmemize mi sebep olmaktadır?
Bir köy türküsü dinlediğimizde ne kadar heyecanlanıyoruz? Köy hayatını, köylülerimizin günlük hayatını ne kadar biliyoruz? Ne acı ki bilmiyoruz ve bildiklerimizi de günden güne unutuyoruz. Hâl böyle olunca da şunu düşünmemiz gerekiyor ki çocuklarımıza, gelecek nesillerimize köyümüzü, dedemizin, babamızın alın teriyle suladığı toprakları nasıl anlatacağız? Acaba benim kundaktaki kızım büyüyünce köyünü nasıl tanıyacak ve köy kültürünü nereden öğrenecek? Ben tek başıma buna yetebilecek miyim? Yoksa içinde yaşadıkları şartlar, yavrularımızı kendi özünden uzaklaştırıp İstiklâl Şairi?mizin ifadesiyle ?Medeniyet dediğin tek dişi kalmış canavar?ın ellerine mi bırakacak?
Hayır! Kesinlikle öyle olmayacak, olmamalı! Köyünü seven, köylüsüne saygı duyan, okumuş, öğrenmiş sadece âlim değil; aynı zamanda ârif kişiler yetişecek. Okuyan, belli bir mesleğe ve belli bir mevkiye gelen bireyler, memleketine sırt çevirmeyecek. Sadece kendi çıkarları için yaşamayacak. Köyüme, köylüme ne faydam olabilir, diye düşünecek.
Herkes peki ben bunu nasıl yapacağım, diye sorabilir kendisine. Hiçbir şey yapamasak bile Ahmet Kutsi Tecer?in mısra?larında ifade ettiği gibi ?Orda bir köy var uzakta / O köy bizim köyümüzdür/ Gezmesek de tozmasak da / O köy bizim köyümüzdür? bilincinde olacağız ama gezecek, tozacak ve köyümüzü bileceğiz. Kendi köyümüzde yerleşik bir hayatımız olmasa bile mutlaka ?sıla-i rahim? niyetine imkânlarımız ölçüsünde köyümüze gidecek, köylümüzün gönlünü alacağız.
Eskiden insanlar köyünü özlerdi, köyünün hasretiyle yanardı. Şimdi yok mu? Elbette var! Ama resim değişmeye başlıyor ne yazık ki. Şimdi köylerimiz, köylüsünü özlüyor. Köyümüz yazın doluyor, kışın boşalıyor ve garip kalıyor. Ne mutlu ki yazın dolan köylerimiz oluyor. Köyünü unutmayanlar var. Bazı köylerimiz yaz kış gurbette kalmış. Gurbete düşmüş köylerimiz var bizim? Bir de gurbette olup köyünü unutanlarımız?
Gurbete düşmüş köylerimizin sılası olmaya ne dersiniz? Köyümüz, seher vakitlerinin ıssızlığı; akşamlarının lacivert örtüsü ve dağlarının, bayırlarının heybetiyle kucağını açmış bizi bekliyor. Kışın sert ve soğuk, yazın sıcak ve yakıcı, ilkbaharda hafif ve insanın ruhunu okşayan esintisiyle bize sesleniyor: Gel, diyor. Gelin, diyor. Beni yalnız bırakmayın? Annelerinizi, babalarınızı, eşlerinizi ve bilhassa çocuklarınızı getirin bana, diyor.
Bu sese kulak verelim ve ?gurbete düşmüş köylerimizin sılası? olalım. Böyle olduğunda geçmiş ile gelecek arasındaki köprülerimiz sağlamlaşacak ve gelecek nesillerimiz kendi özünü, kültürünü bilen nesiller olacaktır.
Fatih Kandemir / 13.11.2017 22.38
www.edebiderya.com
OKULUMDA OLSUN DEDİĞİNİZ HERŞEY Yandaki linki tıklayın bilgi alın https://www.okulumda.com/
ÖĞRETMENLERE DEV KAMPANYA. Detaylı bilgi için yandaki linki tıklayın. https://www.egitimmateryalleri.net/
.jpg)
