MUHSİN DURUCAN (Emekli Müfettiş-Eğitimci-Yazar)


SEVGİ, SAYGI VE ERDEM


Sevgiyi ateşe öğretelim ki;

Yakmasın insanları,

 

Sevgiyi suya öğretelim ki;

Boğmasın insanları,

 

Sevgiyi insana öğretelim ki;

Öldürmesin insanları…

 

*

 

Toplumumuzda maddiyat ön plana çıkarılarak; insan ilişkileri, kimi sıradan hesaplarla örüntülü duruma geldi ya da getirildi. Dostluk, özveri, hoşgörü ve içtenlik türü insanı insanlaştıran kimi kavramlar benliğimizden uzaklaştı. Git gide de uzaklaşmaktadır. Kişilik erozyona uğradı!

 

            Ne acı ki; gerçek sevgi, saygı ve dostluk mumla aranır duruma indirgenerek doğruluğun yerini yalan, dolan ve kalleşlik aldı.

 

            Özellikle her sorunun çözümü, her rahatsızlığın ilacı olan okuma uğraşı ötelendi. Yerini sığ denebilecek kimi uğraşlar aldı. Gençlerin ellerinde kitap görme yerine telefon ya da internete yoğun zaman ayırma egemen oldu. Toplu taşıma araçlarında gözlerini uzaklaştırarak yorgun ihtiyarları görmez oldular! Özgecilik yerini bireyciliğe bıraktı.

 

            Aslında iletişim kurmak, zor değil! Ama günümüzde nerde böyle yaklaşımlar? Yazımızı şair Özdemir Asaf’ın bir şiiriyle noktalamak isterim.

 

Değil  

Aralarından geçiyorum 
Hiç kimse el-ele değil, 
Herkes kendine dönmüş, diyorum. 
Birkaçının içine bakıyorum, 
Hiç kimse kendisiyle barışık değil. 

Herkese kendimi anlatıyorum, 
Kime kendimi anlatsam şaşırıyor. 
Kendimi kime anlatacağım şaşırıyorum, 
Hiç kimse ilkin kendine  alışık değil.

 

Özdemir Asaf