Günümüzün önemli deyimlerinden birisi “bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmak.”Bilgisiz insanlarımız bu deyimin hakkını gerçekten veriyorlar.
Bundan dolayıdır ki öğretmenler toplumda gerekli saygı ve itibarı görmüyor. Öğretmen itibar görmediği gibi birçok taleple de karşı karşıya kalıyor. Toplumların yaşamında eğitimin ve eğitimcinin önemi belli çevrelerce takdir edilmesine karşılık, birincil görevini tam olarak yerine getirmeyen yöneticilerin her defasında öğretmenlerden fedakârlık istemeleri ve çok daha fazla iş ve istekte bulunmaları ne kadar doğrudur. Yaşam şartlarının zorlaştığı, öğretmen ve eğitim yöneticilerinin maaşlarının eridiği ve her birinin ek iş yapmak zorunda olduğu bu durumda fedakârlık nasıl istenebilir ki. Fedakârlık karşılıklı yapılmalıdır. Öğretmen ve eğitim yöneticisi zaten işi gereği belli ölçü ve oranda fedakârlık göstermek zorundadır. Ayrıca Öğretmen ve eğitim yöneticilerinin sayısızca fedakârlık örnekleri mevcuttur. Peki, toplum olarak öğretmenlerimize ne kadar sahip çıkıyoruz?
Öğretmenin beklediği fedakârlık bir yana öğretmenlere yapılan ve öğretmenin itibarsızlaştırılması konusunda önemli sıkıntılar var. Henüz ilköğretim çağındaki çocuk bile, öğretmenin ceketine kâğıt yapıştırır, ders boyunca o kâğıtla sınıfta dolaşır öğretmen ve bu çocuğa hiçbir şey yapamaz, yaparsa kendisini adliyede bulur. Dersin huzurunu bozan çocuklar, okumaya asla niyeti olmayan çocuklar okullarda terör estirir, okul idaresi de, öğretmen de hiçbir şey yapamaz. Yaptırım gücü asla yoktur. Disiplin mekanizmasını çalıştırsa en fazla okul değiştirme cezası verirler ki, bu cezayı uygulamak için çabalamak, o çocuğun yaptıklarını kabullenmek ve her türlü olumsuzluğu sineye çekmekten daha zordur.
Boynuna kamera alan medya mensupları da, okullarda öğretmen aleyhine bir durum olduğu zaman jet hızıyla okul bahçesinde önüne gelen veliye mikrofon uzatıp haber peşinde koşarlar. Okullarda güzel, işe yarar bir şey yaptığın zaman bin bir mazeret öne süren medya mensupları, olumsuz haberlere ise mal bulmuş mağribi gibi saldırılar..
Yeni nesil öğretmenlerin eseri değil, öğretmenler yeni neslin ve medyanın oyuncağı haline gelmiştir
